Herfst - voor wie hem nog nooit gelezen had...

Fall in love

De blaad’ren gevallen
De wind in je haar
Je geniet
En ziet niet
Dat ik naar je staar

Ik denk dat ik voor je begin te vallen. Ik weet niet waarom of hoe het komt. Het is gewoon zo’n gevoel. Elke keer dat ik je zie, word ik een klein beetje warm vanbinnen. Niet dat ik wil zeggen dat ik voor je leef ofzo, of dat je me compleet maakt. Zelfs niet dat ik de hele dag aan je denk, maar toch, je laat me niet koud.

Je verstikt me niet met een overvloed aan aandacht. Je vraagt niet non-stop om de mijne. We hoeven niet stiekem te doen, we hebben immers niets te verbergen. We glimlachen en laten iedereen denken wat ze willen. Niemand hoeft te weten dat we elkaar soms ontmoeten zonder reden. Niemand heeft er wat mee te maken dat we elkaar aankijken en het daar bij laten.

Ik zal het maar eerlijk bekennen: Ik denk soms aan je. Gewoon, als ik op de bus wacht. Of als ik in de trein zit. Terwijl ik een zak kattenstenen koop of wanneer ik de afwas weer eens laat voor wat die is. Kleine ogenblikken die me amuseren. Lief tijdverdrijf. Iets dat de kou verjaagt die de herfst met zich meebracht.

Eigenlijk ben je mijn eigen herfstblaadje, dat altijd net voor me uitdwarrelt. Iets dat ik speels achterna zit als het vlakbij voorbij danst.

Ik hou van de herfst.