Integratie

Na het kuiltje voor de jus in de couscous, is er nu aangepast snoepgoed, te beginnen met de chocoladeletter:



Echt HEMA!

Herfst

De lucht is bleekblauw en gaat aan de horizon over in het lichtste geel, met een zweempje roze.

De straatverlichting is nog aan, waardoor er een oranje gloed over alles ligt. Het ruikt fris en ik adem de geur diep in. Onder mijn voeten ritselen de bladeren.

Ineens is het herfst. Heerlijk.

Gezeik

Het is nog een halfuur tot de pauze, maar ik moet echt NU.
Ik glip van mijn werkplek en haast me naar het toilet.
Ookal heb ik vandaag gewoon een broek aan, toch ga ik netjes richting de deur waar de benen van het poppetje onder een driekhoekig rokje uit komen.
Dan komt er ineens iemand de hoek om die mij bijna omver loopt. Hij gaat de andere deur binnen. Ik vang een glimp op van die geheime wereld: het herentoilet.

Ik plaats van vier dichte deuren zijn daar een soort schotjes aan de muur bevestigd, waar de urineerder tussen gaat staan. De essentiele delen zijn dan min of meer afgeschermd, maar verder ben je blootgesteld aan je medezeikers.

Lijkt mij niks. Ik ben niet preuts aangelegd, maar toch, ik voel geenszins de behoefte om de gezichtsuitdrukking op zulke momenten van mijn collega's te zien. Of erger, van je baas. Hoe gedraag je je in godsnaam tijdens een functioneringsgesprek nadat je samen hebt staan kletteren?

Dit schiet allemaal door me heen op het moment dat ik me terugtrek achter een veilige deur. Uit het hokje naast me hoor ik een hoop gerammel. 'Oh, papier is zeker op, de rol wordt vervangen,' denk ik automatisch. Nog wat gestommel: de vuilnisbak.

Als ik even later in gevecht ben met de handdoek, komt mijn teammanager uit het hokje. Ze glimlacht en begint een verhaal over tampons.

Misschien moet ik niet zo zeiken...

De zegeningen van het vrouw-zijn

Nederland - Schotland is toch hetzelfde als Schotland - Nederland?

Home alone

Soepje dan maar? Welja, daar was nog wat van over van gisteren. Broodje erbij en klaar.
En dan.
Tja.
Beetje zappen. Ach, nou ja, Popstars, waarom ook niet?

Uiteindelijk kom je op Hyves terecht. Where else? Je rommelt wat met berichtjes van (schoon)familie en bekijkt wat foto's van je vrienden, en dan komt onherroepelijk dat punt waarop je jezelf ineens terugvindt terwijl je de trouwfoto's van je ex uitvoerig aan het bekijken bent.

Ik geef het toe: een moment van zwakte en verveling en misschien gewoon pure slechtheid. Natuurlijk ziet hij er belabberd uit. Om over haar nog maar te zwijgen.

Met een voldaanachtig gevoel richt je je aandacht weer enkele minuten op het zogenaamde zangtalent op tv. Al snel ebt het weer weg.

Zucht. Het wordt een laaaaaang weekend in mijn eentje...