Levend in mijn eigen wereld, take the blue pill en weescht welkom.

donderdag 25 juni 2009

Tussen-de-middaggeluk

Bij de hema hebben ze van die lekkere smoothies met banaan, ananas en kokos. Een beetje zomer in je mond.
Via de achterdeur gelijk naar het water gelopen. Knerpend pad onder mijn voeten, tot aan het bruggetje. Op mijn gemak van de zon genoten en een foto gemaakt met mijn mobiel van een grote karper die lekker lui de schaatsenrijdertjes op het wateroppervlak op hapte.

Het groen in donkere en lichte tinten om me heen en verder alleen een paar vroege toeristen die aan een softijsje likken.

Na vijfentwintig minuten snel terug, door het gras en wiebelend over de stoeprand. Een paar flirtende blikken, maar geen tijd om ze te beantwoorden. Ze moeten het maar met een glimlach doen, mijn pauze is weer om.

woensdag 10 juni 2009

Routineklus

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld, terwijl een van de vele blondines met een soort van plantenspuit mijn haar bewerkt. 'California' staat er op het schort dat strak rond mijn nek is dichtgeknoopt.
Rond mij hoor ik de gebruikelijke inhoudsloze praat die bij dit soort gelegenheden gebezigd wordt.
Een vrouw die een paar stoelen verderop iets ingewikkelds ondergaat staat op, met schort en al, en gaat buiten voor de glazen pui staan roken. 'Dit is de ware verslaving', kweelt zij. Ze is nog niet buiten als ze al tegen een passerende bekende begint te kwetteren. De schaamte voorbij, en zo hoort het. 'Duidelijk een rasechte Vlissingse', denk ik.

Aan de andere kant naast mij zit een jong meisje, een jaar of 16. Zij krijgt een hoge bop aangemeten en haar blondine kan niet vaak genoeg zeggen hoe mooi heur haar wel is. 'Kijk nou, wat een schitterende kleur! Heb je echt nog nooit een kleurtje erin gehad? Wow, puur natuur en dan van zulke highlights!!'
De overige blondines worden erbij geroepen, het meisje zit trots in haar stoel.

Daarna komt mijn blondine weer terug. Met de plantenspuit. En de schaar. Of er veel af mag. En ja, het wordt wel iets spannender met laagjes. Maar het is duidelijk dat ik haar geen voldoening schenk. Ik ben niets bijzonders. Gewoon een routineklus.

Eenmaal buiten, en uit de buurt van de zestienjarige, ben ik toch blij met mijn ontpunte look. Tegen een uur of vijf heb ik mezelf overtuigd, mijn haar zit geweldig! Ook ik ben bijzonder!

Dan komt mijn lief thuis en zegt: 'Oh, er is inderdaad niks te zien aan je haar... het zit gewoon zoals anders...'

Zucht.

donderdag 4 juni 2009

Verveling - Langzaam bloed ik dood

hetzelfde werk
toch gaat 't trager
het is niet dat
ik ongelukkig ben
slechts de stroperigheid
staat mij wat tegen.
de routine voorbij
er rest mij de leegte
de zin is versijpeld
een langzaam bloeden
tot een zachte dood

maandag 1 juni 2009

na een lang weekend

schud het zand maar uit je haar
en zet je slippers in de kast
de lucht van barbecue
en frisse lucht
zul je weldra niet meer ruiken

morgen om zes uur
is de wekker weer de baas