Later als we groot zijn, dat is nu

Het tumult van de laatste maanden begint te bedaren. Of misschien begint het nog maar net. Ik weet het niet meer zo goed.
Nieuwe baan, waar nog alle mogelijkheden open liggen en we er met zijn allen wat van moeten maken. Twee vaste contracten vlak na elkaar getekend. Afscheid nemen van de mensen die ik net leerde kennen. Veel positiefs, maar ook enkele scheve gezichten.

Jij bent in je eigen tumult beland. Misschien minder opvallend, maar daarom niet minder.

En dan nog alles om me heen. Verbroken relaties, sterfgevallen, hernieuwde banden, veranderende vriendschappen.

Soms denk ik dat het teveel is om ook elkaar nog tegemoet te komen. Dat we de afstanden niet meer goed kunnen inschatten. Dan lopen we elkaar voorbij, of botsen we. Ligt de een ver voor op de ander, of trapt eerder op de rem.

Daar staan we. Elke dag een nieuwe toekomst. Zoveel dingen die ons gaan verrassen.

Pak mijn hand. Laten we voorzichtig zijn. De wereld wacht op ons.

Regen