Het meisje zonder gezicht - III De Schoonheid van het Monster

Hij bewaakte haar goed. Zolang hij haar hart veilig weggeborgen hield, zou zij bij hem blijven. Speeksel droop uit zijn muil toen hij het hart uit de holte van zijn wang haalde om het te bewonderen. Zijn groenige ogen begonnen te glanzen bij de aanblik van het nog immer ritmisch samentrekkende orgaan.
Hoe grof zijn klauwen ook waren, hij wist met uiterste precisie het kleinste beetje los te snijden en voerde haar ermee. Even leek haar gezicht zachter te worden. Bijna alsof zij om hem gaf. Niets was ooit dichter in de buurt gekomen van liefde voor het monster. Al snel doofde het licht in haar ogen weer, mmmaar de herinnering was voldoende. Lang nadat zij verdween dacht hij er sidderend van genoegen aan terug.