Levend in mijn eigen wereld, take the blue pill en weescht welkom.

dinsdag 13 mei 2008

Zomer in Zeeland - Een dagboek-op-verzoek

Vrijdag

Na de theatershow van een goede vriend, wordt me voorgesteld om nog lekker even naar het strand te gaan. Eigenlijk ben ik erg moe, maar het is vrijdag dus ik stem toe. Even later zit ik met mijn lief op een dekentje met een halve fles rum-cola naar de uitwaaiende waxinelichtjes te kijken, voetjes in het zand, een goed gesprek voerend. Ookal is het maan- in plaats van zonlicht, ik voel me ontspannen en de zomer kriebelt onder mijn huid. Eenmaal thuis slaap ik heerlijk.

Zaterdag

Ik ben pas laat wakker en kom moeilijk op gang. Het wordt me met een knuffel en een kus vergeven en ik doe hard mijn best om te helpen bij het klussen wanneer ik eenmaal gedoucht ben. Er gaat een hoop tijd in de boodschappen zitten, maar we zijn samen en we lopen in de zon en dat maakt me blij. Tegen half 5 gaan we dan toch, bepakt en bezakt, écht naar het strand. Ondanks de hitte en de bagage (die genereus van me afgenomen wordt) vind ik het niet erg om door het loeihete zand te ploeteren. Integendeel. Dit is mijn eerste strandhuiservaring, die ik uitgebreid benut door direct als die-hard tot 01.00 uur te blijven zitten. De laatste uren onder een dekentje en met vrienden. Ik begin kleur te krijgen.
Opgeladen door de zon en de wijn blijven we thuis nog tot 5 uur op, drinken wijn en praten.

Zondag

Weer faal ik in het vroeg opstaan. Hij laat me liggen wanneer hij er uit bed gaat, maar door de late wijn is hij ook niet zo klusserig, dus pakken we alleen de tas in en vertrekken we wederom naar het strand. Weer word ik gevrijwaard van het dragen van zware spullen. Gelukkig maar, want het is nog warmer dan gisteren. Ik voel me al bijna bekend met het strandhuisje, al blijf ik maar even uit de weg wanneer de luifel geinstalleerd wordt. Zijn beste vriend is er ook, met vriendin en kinderen. Rennen door het water, spetteren en ijsjes halen zijn nu ineens legaal en we genieten. Vandaag geen hardcore strandgangers, want we moeten dansen dus op tijd weg. Nog helemaal zonnig en zanderig en naar kokosaftersun ruikend lijkt het dansen ten goede te komen. Of misschien zijn het mijn nieuwe schoenen. Hoe dan ook, het gaat lekker en moe en voldaan ploffen we thuis in bed.

Maandag

Tweede Pinksterdag! Nog een hele dag vrij. Ook nu geen geklus, wat erin resulteert dat we ' echt vroeg' op het strand zijn. Gewapend met factor 40 verschans ik me onder de luifel. Welke vrienden worden vandaag aan me voorgesteld? Het blijken de medehuurders van het huisje te zijn, maar ze komen laat en vertrekken niet veel later. Ze zeggen weinig. Menno flirt met het buurmeisje. Ze komt aangekropen, gelokt door het felroze strandsetballetje. Haar neefje komt ook aangekropen, maar hij is ernstiger. De buurmoeders kibbelen met hun echtgenoten en de kinderen. Ze komen om te ontspannen, maar kinderen blijven kinderen. Ik ben zo blij dat we wij zijn en niet zij. Dat verdient een serie zoenen. Ik vind je lief.
Het wordt wat koeler, het waait vandaag. Ik tel kwallen wanneer we door de branding lopen. Eigenlijk speel ik hulpeloos en moet ik gered van de enge kwallen (draken).
Door het afkoelen word ik actiever en ik ren wat rond. We zitten op de rand van het huisje als iedereen weg is en we drinken wijn. Mijn benen zijn rood, ik heb geslapen in de zon. Verliefd op het strand en verliefd op de zon en verliefd op jou. Laten we naar huis gaan.

1 opmerking:

Anoniem zei

Beste lezer, u raad het al, het thema van mei is romantiek. Juni zal in het teken staan van Dierenleed en in juli wordt de maand op ludieke wijze gedeeld door, hoe ironisch, ambachtelijk zeepmaken en de historie van de tweede wereld oorlog. Geniet u tot die tijd van lange verhalen met veel emotie, mijmermomenten, gevoelsbeschrijvingen en weemoed. Tot die tijd dus "romantiek" waarbij lovesongs ineens heel herkenbaar lijken en kinderen steeds verder wegdrijven van wortels. Behalve als ze niezen. Dan mag er zeep van gemaakt worden.