Het is hier stil, ik hoor alleen mezelf.
Mijn computer werkt niet mee, misschien heeft dat te maken met de 135 nieuwe emails die hij binnen probeert te halen. Om redenen die ik nooit begrepen heb, haalt hij ze ook altijd in tweevoud binnen, dus duurt het extra lang. Eigenlijk kan ik niks met mijn computer doen, zelfs niet als hij stopt met mailen. Het hart van mijn computer ligt hier namelijk niet. Eigenlijk is een externe harde schijf meer te vergelijken met zijn hersenen, maar om de een of andere reden voelt het als zijn hart. Mijn eigen hart lijkt ook afwezig. Starend naar een scherm vol zandlopers wacht ik gelaten af. All good things to those who wait. Haven't I waited long enough now?
Naast mijn computer ligt vanalles. Inspiratieloos blader ik door mijn spullen. Als vanzelf reik ik onder mijn bureaublad en haal de kaarten tevoorschijn. Het schudden geeft me rust, een beetje dan. Natuurlijk trek ik de kaart van de liefde. 'Heb vertrouwen', luidt de boodschap, 'er is geen enkele reden tot bezorgdheid.'
Stilletjes blijf ik zitten. Heb vertrouwen.
Waar ben ik thuis, als het vandaag niet bij jou is?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten