Mijn eigen lade vol gekleurde lepeltjes en pennen en stiften en bloemetjesstickers.
Ik word er bijna vrolijk van als ik ernaar kijk. Bijna.
Voor vrolijkheid moet je energie hebben, voor energie moet je goed slapen.
Dat is me helaas al 4 nachten niet gelukt.
Vanavond weer. Dan laat ik me niet tegenhouden. Ik val haast om.
Ik wou dat er iemand was die me opving.
Woorden stromen door mijn hoofd. Veel ervan gaan over jou.
In mijn hoofd schreeuw ik ze. In het echt niet. In het echt is er niemand die ze horen wil.
Eenzaamheid is een sluipende moordenaar.
Diagnose: uitgezaaid. Overlevingskans: verdwijnend.
Vanavond zal ik slapen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten