Waken of slapen? Meer een soort hybride, een tussenvorm. Alle licht doet pijn aan mijn oren, alle geluid verdwijnt naar de achtergrond van mijn blikveld. De wereld om mij heen heeft een ander ritme aangenomen. Of misschien kan ik het niet meer volgen. Ik zie mensen praten, hoor ze pas als ze allang verdwenen zijn, als een holle echo.
Uiteindelijk zal het avond zijn. In herrie van het huiselijke - tv, computer, straatrumoer - zal ik de stilte weer vinden. De dochter van de dood, de gevreesde meesteres die Droom genaamd is. Met het herstel van het lichaam zal het verval van de geest onherroepelijk gepaard gaan. Morgen zal de klap van de rust mij vellen, vandaag glijdt de dag wollig langs me heen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten