Over allerlei ongemakken bij de bevalling gaat het. En vooral ook de ongemakken die je daarna nog houdt. En over hun man en de financiën, en hoe je soms je zin moet doordrijven, maar soms ook gewoon stiekem moet doen. En wie er op de hoek zijn komen wonen.
Ik zit er zwijgend bij. Grotendeels dan. Af en toe maak ik gepaste geluidjes om aan te geven hoe erg ik het vind of hoe verschrikkelijk me iets lijkt.
Schatten van meiden zijn het. Met een compleet ander leven. Een traditioneel leven, uit heel verschillende hoeken. In mijn hoofd vergelijk ik ze met mijn eigen situatie. Over veel afwijkingen ben ik blij. Toch blijft er iets hangen, nadat ze al uitgestapt zijn. Het is wel heel erg vrouws, hoe ze zijn. Gewoon ongegeneerd over je man en vrouwenzaken kletsen. Iets in mij roert zich... Wat is er eigenlijk mis met traditioneel?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten