In mijn droom vroeg ik: 'Hoe vind ik de stilte terug?
Het antwoord bleef uit. Ik vroeg: 'Hoe kan ik haar vangen?'
Weer werd mijn vraag niet beantwoord.
Ik herhaalde mijn vragen, luider ditmaal, zodat ze nog even in mijn hoofd bleven echoën.
Toen de reactie weer uitbleef, riep ik wanhopig uit: 'Maar hoe zal ik haar ooit kunnen ervaren, kunnen delen, wanneer zij zich niet met woorden laat beschrijven?'
Steeds harder en dwingender zocht ik de stilte, tot ik uitgeput wakker werd.
Even bleef ik liggen en dacht ik na over mijn droom. Niet te lang, de dag wachtte op me.
De volgende nachten ging de droom door, de volgende dagen jachtten zich voort.
In de laatste nacht veranderde mijn droom. Toen ik huilend wilde opgeven, diende zich een antwoord aan. Eén lettergreep slechts, niet eens een echt woord. Zacht, maar onmiskenbaar klonk het: 'Sst.'
Ik werd stil.
Uitgerust en met een glimlach werd ik ditmaal wakker. Alles wat ik nodig had, zat al in mezelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten